De laatste keer, bootjes te water.

berg (1) Op 2 april gingen de eerste kolibri’s bij de winterstalling Van den Berg in Leiden alweer te water. Een week later 9 april ging de rest.

Het is voor de laatste keer dat al die kolibri’s bij Van den Berg te water gaan. Na bijna 50 jaar moet Van den Berg noodgedwongen stoppen. De Provincie Zuid-Holland gaat, na bijna 40 jaar overleggen, de Rijnlandroute aanleggen en die gaat voor een deel over het terrein van de familie Van den Berg.

Het begon ongeveer zo. In 1952 kwamen de Van de Bergs wonen aan de Vliet. Met veel moeite hadden ze een hypotheek gekregen voor het opzetten van een tuinbouwbedrijf. Het was hard werken. Pa Van den Berg (Theo) noemde zijn werk altijd ”aardbol-stoffeerder”. Theo overleed in 2014. In 1963 kwam er een vriend langs die vroeg of hij in een kas een vouwwagen mocht stallen. “Ja, kan wel” en zo begon in 1967 het stallingsbedrijf voor boten en caravans. Tal van VKZ-leden hebben hun boot daar afgebouwd, opgekapt een refit gegeven of alleen het jaarlijks noodzakelijk onderhoud gedaan. De één begon al in november en de ander op het laatste moment. Soms schudde hij dan zijn hoofd. Theo fluisterde mij ooit in het oor bij de start van het stallingsbedrijf: ”Dan hoef ik ook niet elke dag vroeg m’n nest uit om komkommers te snijden of bloemkolen te hakken en dan naar de veiling en maar afwachten wat je er voor krijgt. Met zo’n stalling weet je waar je aan toe bent. Een paar dagen per jaar hard werken als de kraan er staat want die kost geld. Dus doorgaan”.

In de jaren ‘70 had Theo en zijn vrouw An nog extra werk. Voor de Kolibriwerf vervoerden zij bouwpakketten door heel het land. Soms wel 3 per week. Ook vervoerden ze bootjes vanuit de stalling naar tal van havens.

Met een stel winterstallers vonden we dat het ‘de laatste keer te water’ niet ongemerkt voorbij mocht gaan. Er werd wat gelapt en op vrijdag 8 april nodigden die stallers zich zelf uit op het terras achter het zo bekende huis. Mathilde van der Burg sprak een gloedvol dankwoord uit en overhandigde een veilingkist uit 1975 met daarin allerlei lekkernijen voor de familie. Waar vind je een stalling waar je zelf aan je boot mag werken, waar je aan Dennis, Jos , Theo, Dré, Marian en Ron advies kan vragen en die af en toe ook nog wat voor je willen doen. Mathilde maakte een vergelijking tussen het krakkemikkige kistje en de kolibri’s. “Ja dit kistje hangt van armoe aan elkaar. Het heeft buiten gestaan. Wij konden binnen staan, onderhoud plegen en daardoor varen we nog. Dank, dank, dank voor al die jaren”.

Natuurlijk waren er bloemen voor An van den Berg, waarna het gezoen en het handenschudden kon beginnen. Natuurlijk werd er nagepraat en een pilsje gedronken. An liet de agenda van 1975 nog even zien: bootje naar Kortgene brengen, bootje naar Grouw, bootje naar Nieuwkoop en ze vertelde er nog bij dat zij genoot van die dagen samen in de auto met haar Theo.

Op 9 april gingen de laatste te water. Het is dan altijd doorwerken voor de zonen, schoondochters, zwagers, kleinzonen en kleindochters. Met vereende krachten wordt er dan gewerkt. We weten dan ook dat er vanuit de vereniging een taart is bezorgd die bij de koffie wel aftrek zal vinden. Het ging rap op 9 april; misschien komt dat wel omdat ze snakten naar koffie met een stuk VKZ-taart. Tante Bep lag er zo in - amper tijd om afscheid te nemen.

Een tijdperk is voorbij. Vijf kolibri’s hebben inmiddels onderdak gevonden in Alphen aan de Rijn en velen zijn nog zoekende naar een nieuwe winterstalling.
Wij winterstallers bij Van den Berg, kunnen alleen maar zeggen tegen al die Van den Berg-mannen en –vrouwen: “Heel hartelijk bedankt!”

Login

De laatste keer, bootjes te water.

Laatste nieuws

Aankomende evenementen

Evenementen Kalender

Meest gelezen