“Een begrip, een fenomeen, een warm nest en plek waar menig vriendschap is ontstaan”.

Jarenlang sierde de advertentie voor de stalling de achterpagina van de Bries. Al in de begin jaren '60 was er sprake van de aanleg A4, richting A44;  nu na meer dan 50 jaar is de kogel door de kerk en moet de stalling begin 2017 zijn kassen platgooien en de deuren sluiten. Een mooie kolibri-traditie komt ten einde.

In de beginjaren hebben ze voor de werf vele nieuwe kolibri's naar hun  nieuwe eigenaren gebracht. Samen reed het echtpaar Van den Berg heel Nederland door om menig nieuwe Kolibri-eigenaar blij te maken met de nieuwe boot.

In 1967 was de stalling geboren voor het stallen of afbouwen van een Kolibri. Zo zijn de Elisabeth, een Kolibri 660 en de Stapper, een Polibri, daar afgebouwd.

In 2001 kocht ik mijn 560. Een zomerplekje was geregeld, een winterplek was wat lastiger - totdat ik mijn eerste Bries ontving. Na een eerste belpoging was het een stug “nee, geen plek” van Theo van den Berg. Een paar weekjes later een nieuwe poging dat ik toch heel graag bij ze wilde stallen. Een “nawh kom dan maar”, was het resultaat. Eind oktober begon de uitdaging winterstalling. Op vrijdagavond samen met mijn zus één auto langs de Vliet zetten, daarna met de andere auto naar Aalsmeer. Slapen aan boord, vaak berekoud en de volgende morgen om 7 uur richting Leiden varen, want de kraan stond er van 8 tot 12 uur - later werd dat 1 uur. Je werd allerhartelijkst ontvangen met een bakkie koffie en speculaasjes. Je sloot achteraan in de rij. Marjan kwam langs om te vragen of je afgespoten wilde worden. De taken waren goed verdeeld: een deel haalde je boot uit het water, op een karretje naar achter gereden en een ander deel spoot de boot af, en de volgende ploeg bracht je boot naar binnen en zette de boot op zijn plek.

In de beginjaren keken de kleinkinderen achter de ramen toe of verkochten slim cup-a-soepjes. Later werkten ze net zo hard mee.

In mijn eerste jaar heb ik mijn kajuit kaal gehaald. Met regelmaat kwam Theo kijken en commentaar geven, want een vrouw die veel kwam klussen was iets wat hij niet gewend was. In die jaren heb ik veel van hem geleerd. In mijn begintijd stonden er veel kolibri's en het was altijd leuk om rond te lopen en te kijken hoe een ieder het had gedaan. En altijd was er wel iemand om advies te vragen of handige tips te krijgen zoals een zitbankje voor de kuiprand. Er was ook altijd wel een helpende hand of een luisterend oor wanneer je advies wilde.

De afgelopen jaren was het eind oktober altijd een beetje thuiskomen wanneer je op de Vliet aankwam. En hier werd je door eenieder hartelijk welkom geheten; ik zal dit eind oktober gaan missen.

“Bedankt mevrouw Van den Berg, Theo, Dennis, Jos, Dré en Ron en niet te vergeten jullie vrouwen en kinderen!”
 
André Bal via Facebook:
Vandaag ging ook Tante Bep te water bij Stallingsbedrijf Van den Berg in Leiden. Voor de laatste keer, want het bedrijf moet in het najaar gaan wijken voor de aanleg van de Rijnlandroute. Een weg die de A4 met de A44 moet gaan verbinden en verder doorgaat naar Katwijk.
 
Gisteren werd de familie in het zonnetje gezet met bloemen en een kist vol lekkernijen. Vandaag bezorgde de VKZ een grote taart bij de familie.

In anderhalf uur voer ik naar de Kaag. Daar de mast overeind en nu lijkt het weer een zeilboot. Nog veel te doen: soppen en de zeilen aanslaan.

Volgende week weer ZEILEN.